Terugblik
Tijd vliegt als je het leuk hebt en wat hebben zij wat meegemaakt in de afgelopen jaren! Constant en Christine blikken 25 jaar terug op hun tijd in De Brasserie. Op 29 maart 1993 ging De Brasserie open naast de ijssalon van Huberts. ‘Dat was best wel een dingetje, want wij kenden elkaar nog maar net een half jaar en hebben toch de beslissing en de sprong in het diepe genomen,’ vertelde Christine. Wat later een succes bleek te zijn.
‘De ijssalon werd verbouwd met nog op de hoek een bloemenzaak, van Egbert Meijer. Toen wij hoorden dat hij ging stoppen zagen wij kansen en zijn om de tafel gaan zitten’, blikt Christine terug. Constant had de Hotelschool afgerond en kwam na omzwervingen in Antwerpen en Wijk bij Duurstede bij Chez Coco als mede-eigenaar in Meppel terecht. ‘Zo ben ik uiteindelijk bij Christine en haar plannen voor de Brasserie terechtgekomen,’ vertelt Constant.
De IJsicoon van Meppel
In de volksmond spreken mensen nog steeds over ‘Huberts’. Niet zo gek, want in 1922 begonnen Jan en Trui Huberts, overgrootouders van Christine, met de verkoop van ijs, later werd zelfs een ijsfabriek opgezet. Christines moeder, Truus, kwam in 1962 in de zaak. Haar man Daan werd ook gegrepen door het ijsvirus en zette de ijssalon in Meppel en wijde regio nadrukkelijker op de kaart. De salon neemt nog steeds een prominente plaats binnen in het bedrijf, over vier jaar staat het eeuwfeest op de agenda.
Andere tijden
Het waren andere tijden in de ‘nineties’. ‘Mensen gingen vooral met feestdagen en verjaardagen uit eten, nu gaan ze veel makkelijker uitgebreid lunchen. Werkbesprekingen worden ook gecombineerd met een lunch’, schets Constant de ontwikkeling. ‘Ontzettend mooi is het om te zien, dat wij door de jaren heen niet alleen toeristen mogen ontvangen, maar ook vaste klanten die al bij mijn opa en oma kwamen voor een lekker ijsje, zij komen nu nog bij ons, de vierde generatie. Wij mogen diezelfde mensen nog steeds verwelkomen, vertelt Christine vol trots.
Lunch en ook diner
Een misverstand bij veel Meppelers is dat de Brasserie alleen voor lunches is. ‘Je kunt hier ook gewoon heerlijk avondeten. De keuken gaat bij ons om half acht dicht, legt Christine uit. ‘Omdat we in een winkelstraat zitten, houden we meer de winkeltijden aan’, voegt Constant eraan toe. ‘ Dat stempel van dagzaak blijft aan ons kleven, mensen geven soms aan dat ze helemaal niet weten dat je hier ook uitgebreid kunt eten’, glimlacht Christine.
Toekomstvisie
De Brasserie blijft zich al 25 jaar onderscheiden, de Van Saltbommels merken dat hun inspanningen om blijvend vernieuwend bezig te zijn, gewaardeerd worden. De vaste klantenkring is groot. Christine vindt dat het leukste van het vak. ‘Dat je mensen steeds weer terugziet, het is voor veel van heen een belangrijk onderdeel van hun sociale leven. Ze lezen bij ons de krant, praten mee over allerlei onderwerpen en delen hun wel en wee. Als een vaste klant er ineens niet is worden we zelfs een beetje ongerust’, zegt Christine. ‘Al die mensen, dat houdt het vak mooi, daar doe je het voor. Het houdt je scherp’, vult Constant aan. Voor de toekomst zijn de ondernemers niet bang, ze blijven vernieuwen. ‘En wie weet worden Victor of Juul wel de vijfde generatie in het bedrijf’, verwijzen ze naar hun kinderen.
Menukaarten
Onlangs legde Christine alle menukaarten van 25 jaar Brasserie op tafel. Ze zag op de eerste kaart het driegangenmenu staan en concludeert dat ze daar te vroeg mee waren. De carpaccio staat er nog steeds op en dat is best bijzonder voor een kaart die tweemaal per jaar wisselt en waar zelfs succesnummers hun leven niet zeker zijn. In het kader van het jubileum werd mensen op Facebook gevraagd welke klassiekers dit jaar terug moeten op de kaart. ‘Toast exotique’ en ‘bagels met zalm en roomkaas’ een feestkaart.
Recente reacties